Bost album argitaratuta, Penintsula, Europa, Uruguai eta Estatu Batuetan zehar hainbat tour eginda (Geoff Farina (Karate) edo Glenn Jonesekin biratu du, eta John Faheyren omenezko jaialdi mitikoan ere aritu da Takoma Parken, Marylanden (The Thousand Incarnations of the Rose)… denboraren joanak Isasaren ibilbide musikala sendotu du, Byron Coley edo Wire aldizkariko kritikari bikainen goraipamena, gitarra berriaren maisuen bedeinkapena (Max Ochs edo Richard Osborn), baita haren garaikideen miresmena eta ahobatezko aintzatespena ere. Marisa Anderson, Micah Blue Smaldone, Steve Gunn, Norberto Lobo edo Sir Richard Bishop artistez ari gara, besteak beste. Orain, hamarkada bateko bakarkako ibilbidea beteta eta Burro (erdizka Tricerekin) proiektuaren debuta argitaratu berritan, Conrado Isasak estudioko bosgarren lan hau emango digu, ‘Canciones de amor’ izenekoa. Uruguaitar jatorriko gitarra-jotzaile madrildarrak maitasuna letra larriz ospatzeko erabiltzen duen tramankulu bikaina, existitzen den artikulazio poetiko garbienetako baten bidez: hitzik gabeko forma. Kasu honetan, hitzik gabeko abestia.
Zaragozako Lar de maravillas lanean grabatu zuen Carasueñorekin, baina diskoak tinbre berriak ditu instrumentazioari dagokionez, hala nola Lorena Álvarezen autoarpa, Triceren ahotsa, Carasueñoren beraren sintetizadoreak eta pianoa, eta baita intimitatean lapurtutako ahots iradokitzaileak ere; hori guztia melodiaren zerbitzura dago. Erantzun, kateatu eta harmonizatu egiten den melodia narratiboa, harreman kromatikoen paleta polifonikoa zabalduz, hunkitu egiten duena. Bere lagun ona den Israel Viana kazetariaren hitzetan, inoiz egin dituen kanturik sakonenak eta, aldi berean, hurbilenak. Album honetan, Conradok bere bide berrian aurkitu duen maitasun guztia islatzea lortu du (…). Eta artistak berak gaineratzen du: “uste dut maitemintzen garen bakoitzean lehen aldia balitz bezala dela, lehen maitasuna balitz bezala (…)”.
Bidaia bateko postalak balira bezala, abestien izenburuek gure arreta bereganatzen dute, eta horren ondoren, automatikoki eta oharkabean, erantzun bat sortzen da. Horrela, iradokita, pozez zoratzen, mihise musikalera botata, gure irudimena “entzute aktiboa! Lehen ebakiduratik, obra handiaren aurrean gaudela konturatzen ari gara. Eskuetatik ihes egiten digun ura bezala, sentiberatasuna eta maisutasuna ukaezin bihurtzen dira hemen. Isasak hizkuntza melodikoaren garaiak menperatzen ditu, gaur egun ia inork ez bezala (are gutxiago generoan). Are gehiago, lanbidea hain da handia, ezen, konposizio horietan, maisuak pixkanaka, partzialki eta kontu handiz -argi eta garbi ilun- argitzen baitu bere bizi-esperientziaren ondare erregogorra, hura gure aurrean ausart antolatzeko. Horrela zailena lortuz: bere bizitza musikatzea, unibertsala dena urratzea.
