Nolakoa izan da “”La séptima extinción” lanaren konposizio-prozesua?
JC PEÑA -Badira aurreko diskoa grabatu ondoren atera ziren abesti batzuk, duela bost urte, oker ez banago. Orduan, hortik aurrera, nahiko prozesu luzea izan da.
CRISTINA ARROYO -Gure bateria zaharra, Zutoia, Berlinen bizi da eta bera etortzen zeneko uneak aprobetxatzen genituen. Hor bost bat abesti grabatu genituen; gero, beste bi grabatu, eta prozesua joan den udan amaitu genuen, gaizki gogoratzen ez banaiz.
JC PEÑA -Disko honen berezitasun nagusia da, inguruabarrak direla medio, lau bateriak jotzen dituztela: Javierrek, orain gure bateria-jotzailea denak, Zutoiak, denbora luzez gurekin jo zuenak, nik, LParen hainbat abesti grabatu nituenak, eta beno, Kristinak, perkusio bat egin zuenak. Baina horrek ez dio inolako koherentziarik kentzen diskoari, gainera, grazia ematen dio, bateria bakoitzak bere nortasuna baitu, logikoa denez.
JAVIER OTONES -Nik uste dut azkenean diskoari aberastasuna ematen diola. Pertsona bera jotzen ari den disko oso batek, azkenean, estilo propioa du, eta -diskoa oso dinamikoa izan arren, abestiak oso dinamikoak izan arren- ez duzu lortzen pertsona desberdinak jartzen dituzunean instrumentu bera abesti desberdinetan jotzen lortzen dena. Orduan, nire ustez, ekarpen bakarra egiten diozu.
¿Nolakoak dira La séptima extinción-eko abestiak?
CRISTINA ARROYO -Nire ustez, oso ondo islatzen du gure zuzenekoa, gure zuzeneko kontzertuak, eta oso ondo jasotzen du taldearen espiritua.
JC PEÑA -Nik uste dut kantuak lehen diskotik egin dugunaren laburpen bat direla, batez ere bigarrenetik, egia baita lehenengoan oraindik hor geundela pixka bat. Nik uste dut oso abesti ilunak daudela. Badira oso pop diren abestiak -guk egiten ditugunak bezalakoak, ez pop mainstreama-, baina nahiko pop dira. Oro har, nik uste dut egiten duguna ez dela batere esperimentala. Melodia nahikoa dago, nahiko entzungarria da, gure ustez, elektrizitatea nagusi den gitarra-talde bat izan behar duenaren barruan, eta, egiazki, sendoa.
CRISTINA ARROYO -Ez du artifizio askorik, ez zaizkigulako gustatzen, eta, Jose Carlosek esan duen bezala, ertz asko ditu.
Zeri erantzuten dio albumaren izenburuak?
JC PEÑA -Diskoaren izenburua txantxa makabro edo goibel bat da, azken hilabeteotan bizi izan dugun guztia kontuan hartuta, makabroagoa eta goibelagoa dena. Suposatzen da une honetan munduan giza ekintza eragiten ari dena, ustez, seigarren iraungipena dela, espezieen iraungitze masiboari eta halakoari dagokienez. Zazpigarrena gure txanda izango litzateke. Txantxa makabroa da, hasieratik taldearen tradizioan dagoena.
Zer ekipo edo konfigurazio tekniko erabili dituzue horrelako soinua lortzeko?
JC PEÑA -Bueno, guretzat taldea oso garrantzitsua da eta hori hasieratik da horrela, neurri handi batean, Javier Ortiz eta Estudios Brazilen eraginagatik, hor ikusi eta nabaritu baikenuen aldea. Orduan, gitarran, nik, funtsean, hemen ikusten duzuen Hiwatt honekin -72. urteko Hiwatt bat da- eta Vox honekin (65. urtekoa) jo nuen. Honekin konpondu nituen gitarra guztiak. Egia da kantu batean edo pare batean historiaurreko bat erabili genuela: etxean daukadan 47ko Gibson bat, konboa dena eta oso ondo funtzionatzen zuena. Pedalei dagokienez, egia esan, Memory Man bat eta pedal batzuk baino ez ditut erabiltzen, fuzz Dwarfcraft batzuk nahiko martetarrak eta nahiko muturrekoak. Bateriari dagokionez, Premier Signia batekin grabatu genuen, Javik bertan duena, baina ez da hau, eta, baxuaren gainean, betiko Rickenbackerrekin eta Ampeg B25ekin jo genuen, azken aldian grabatu duguna, uste dut.
Nolakoa izan zen La séptima extinción filmaren grabazioa?
JC PEÑA -Estudio Brazilen grabatu dugu, Rivasen, Madrilen.
JAVIER OTONES -Egia esan, ez nuen aurretik Brazilen grabatu izan eta, egia esan, espero nuena baino erosoago. Javik eta bere taldeak oso eroso sentiarazi ninduten.
CRISTINA ARROYO -Behin hor zaudela, dena gurpil gainean doa.
JC PEÑA -Javier Ortizekin oso harreman erosoa eta oso ona dugulako, bera baita jabea eta teknikaria. Oraintxe bertan, nik uste dut El relevo alemán ezin dugula ulertu Estudios Brazilekin dugun erlaziorik eta diskoetarako atera dugun soinurik gabe. Nik, izan ere, lehen diskoa entzun dezaket, bigarrena, eta berdin pozik egotea, eta hori, nire ustez, Javik duen soinu oso atenporalaren ikuspegiari esker da.
Nola gomendatzen duzue La séptima extinción entzutea?
CRISTINA ARROYO -Nik uste dut entzuketa bakoitzean, agian, taldearen eta soinuaren dimentsio desberdina aurki dezakezula, baina nik uste dut oro har nahiko berehalakoa dela eta zuzenean egiten duguna nahiko zintzo harrapatzen duela.
JAVIER OTONES -Nik uste dut disko bat dela, -beste batzuetan aipatu dugun bezala- El relevo alemán denaren barruan, nahiko entzungarria.
JC PEÑA -Nik uste dut ertz dezente dituen diskoa dela, baina, oro har, nahiko eskuragarria dela. Doinu asko ditu, eta egia da elektrizitate eta sendotasun handia duela, beti bezala, bestela ez ginateke gu izango, baina, egia esan, nahiko melodikoa da oro har, zentzu onean. Jakina, ez dugu mainstream musikarik egiten, baina, nire ustez, rock alternatiboa zer den edo, ez dakit, deitu nahi diogun horretan interesa duen edonorentzat gozagarria da.
CRISTINA ARROYO -Beraz, gomendatzen dizuet. Zuen etxean giltzapetu zaitezte diskoarekin, eta goza dezazuela diskoa topera ikusten eta entzuten, bolumen onean jarrita, mesedez.