Un dolor cotidiano

Primo

Entzun hemen:
  • Erreferentzia

    R169
  • Euskarriak

    Digitala, Biniloa
  • Fonograma

    Albuma

Hiru album, split bat (Anime rooms-ekin) eta bi epe argitaratu dituztela, estudioko laugarren lan honekin itzuliko da orain Primo, eta «Un dolor cotidiano» deituko da. Disko horretan, Naz Apariciok (Shonen bat, Have fun) lehen pertsonan hitz egiten digu konponezinari buruz, egunero geureganatzen dugun indarkeriak eta miseriak eraldatzen gaituen moduari buruz.

«Un dolor cotidiano» lanean, Primoren interpretazioen intimitate konfesionalak Malagako autorea inoiz lortu ez dituen sentikortasun-gailurretara igotzen da. Autorearen konposizio-sena harrapatu eta beharrezko abesti moduko batean transmititzen da, eta, horrekin, konponketen fintasuna gainditu eta bere piezak xehatzen ditu. Musikalki – esan genezake – soinu eta durundi egiten du, emozioak eta popak maisuki xahutzea uztartzen duen oreka bat zeharkatuz. Zeren Nazen ahotsak lehen notatik besarkatzen zaitu -batzuetan baltsamikoa, bestetan zaurgarria eta gordina-, eta zure subkontzientean agertzen da, etortzen ikusi gabe, formaltasunaren espektro poetikoa gaindituz, gugan egia uzteko.

“La cuerda roja” da diskoaren hasiera. Bakardadeari buruzko kanta ederra: «La playa», non bermuta edaten dugun eta horrela, bat-batean, indartsu maitemintzen garen… nostalgiak eraman aurretik haurrak ginen egun haietaraino, «Domingo» kantuaren bidez. Abesti hori «Todos los santos» abestiarekin osatzen da, gure adinekoen Espainiaren erretratu gisa (arautik irtetea hutsegite barkaezina zenean). Azkenik, Primok A aurpegia ixten du Conrado Isasa lagun miretsiari eskainitako abesti batekin. B aldea «Otra copa»-ren horditasun lisergikoarekin hasten da, eta horren ondoren «Pájaro negro» dator. Autoestimurik ezari eta gure ekintzen ondorioak ez kontrolatzeari buruz hausnartzen dugu. «Quizás mañana» lanean ikusten dugu euria sofatik, gure maitasunarekin eta katutxoarekin, «Recuerdo recordarte» entzuten hasten den bitartean, eta orduan, ezer ez balitz bezala, «Rosario» ra iristen gara. Omenaldi sentitu bat dena ematen dutenei bizirik dirauen kapitalismo faxista eta latz honen erdian, borrokatzeko, jarduteko eta elkartasun keinu bat partekatzeko. Palestina askatu eta jan ezank aberatsa.

Playlists