Bartzelonan ikasi zutenetik, Carles Medina, Tomàs Pujol, Carles Guilera, Ernest Pipó eta Joan Tornéren bideek bat egin dute hainbat proiektutan (berriena Hulm, non Ernestek eta Joanek parte hartzen duten). Denbora horretan, bosten adiskidetasunak eta kidetasun artistikoak, azkenean, beren agendak lerrokatu dira eta banda propioa egin dute, Bulbs, non, azkenean, inprobisatu eta orain argitara ematen den errepertorioa elkarrekin idatzi duten, «Bombetes» izeneko lehen disko honetan.
Horrelako tresna musikal aske eta eklektiko baten esentzia, nortasun musikal sendo eta dotorea proiektatzea eta erabat pertsonala bihurtzea, hizpide dugun bezalako artista bikainek osatutako konboetan ohikoa ez den alderdi bati esker da, eta are gutxiago debut bati buruz ari garenean. Izan ere, edertasunak inposturak ulertzen ez dituen bezala, «Bombetes»-en magia talentuak abestien alde izan duen apaltasunaren emaitza izango da ziurrenik. Zatien batura, baina aldez aurreko programarik gabe: sinpletasunez, hain argi ikusten dutenen altuerarekin, elkar ulertzeko ere begiratzen ez dutenak. Beren espazioa besteei entzuten aurkitzen dutenena.
Hain zaila baita aldi berean modernoa eta klasikoa jotzea! Zentzu horretan, «Bombetes» ia miraria da. Zazpi abesti originaletan egituratzen den mirari bat, non inprobisazioaren onena (dosietan, hala dagokionean, piezaren narrazio-asmoa handituz) oso konposizio-faktura berezi baten barruan sartzen den eta egitura heterofoniko maisuak kateatzeko esku batekin, kolore- eta sentipen-paleta oso iradokitzailea zabalduz. Hain bizigarria, non gure sublimazio-zentzua astintzen duen… Bulbosen existentzia da bi mila eta hogeita lauko berririk onena. Bizitza luzea!
