Sentsibilitateak, talentuak eta zehaztasun poetiko izugarriak aparteko leku musikalean kokatzen dute Elle Belga. Hizkuntza propioa aldean dutela, lan sorta mardula osatu dute dagoeneko: bost album, soinu-banda bat, single batzuk eta beren azken epea, “Lagunak”, 2022koa, Tolosako etxe autogestionatu enblematikoaren (Bonberenea) hogeita bosgarren urteurrena dela eta argitaratua.
Taldea sortu zenetik, 2009an, Fany Álvarez eta José Luís Garcíaren (Manta Ray, Viva las Vegas) bertsoek kantutegi hunkigarri eta guztiz pertsonala eraiki dute, egunerokotasunean unibertsalaren edertasuna deszifratzeko gai dena, eta XX. mendeko Europako kanturik onena elkartzen duena, slowcore eder eta hauskor eta sailkaezin batekin. Zapaltzen duen lurraren historia errespetatzen, estimatzen eta ulertzen saiatzen denaren apaltasunetik konposatuz eta lan eginez… bai diskografian bai eszenatokietan, bikoteak iragazkortasun miresgarria du ukitzen gaituen kultur ondare proletarioaren aurrean -bere pisu historiko monumentalarekin eta Asturias garaikidearen bizitzetan duen eraginarekin-. Hori guztia, gainera, bere iruditeriaren lirika eta adierazpen-ahalmena zorroztu besterik egiten ez duten euste harmoniatsuz eta interpretazio-doitasunez gauzatuta.
Gure eszenaren erreferente ezinbestekoa da Elle Belga, folklore errebisionistaren antitesia; izan ere, nahiz eta herrikoitasunaren zume eta elementu esplizituak barne hartu, bere musikak naturaltasunez uztartzen ditu tradizioa eta abangoardia, eta, aldi berean, edozein sailkapen estilistiko gainditzen du gure orainaldia erretratatzeko, biharko ondare gisa.
