Ametsezko avant-rocka
Batetik, adiskidetasuna; bestetik, Madrilen musika berria egiteko banda bat osatzeko gogoa. Bi faktore horien emaitza da Ensaña: Daniel Ardura (Alado sincera, Sonio) eta María Sáenz (Zapatotipobota, Come’n Wait) Álex Canalesekin (Atapuerca Beach, Buguibún) osatu duten taldea, rockaren joskerak tenkatzen dituen hizkuntza propioa hedatzen duena, hirukotea bere espezieko bakartzat definitzen duen musika angeluar, eder eta bortitzean murgiltzeko.
Ensañaren musika amalgamako oinarri metrikoetatik sortzen da, modu harrigarrian garatzen diren egiturekin; aldi berean, ordea, batez ere melodikoa eta aberastasun harmoniko apartekoa da. Bidaian zehar, ametsezko avant-rock moduko batean murgilduta gaudela sentitzen dugu, non ezohiko deribazio kontrapuntistikoak elkartzen diren.
Hainbatetan entzun ahala, baten batek pentsa lezake horrelako konposizioak agian musika-tresna poetiko (eta politiko, noski) gisa edo modu sofistikatuan punk objektu gisa sortu direla, ohiko abesti gisa baino gehiago. Azken horretan laguntzen du, halaber, Ensañaren ahots-diskurtsoak; izan ere, narratiba linealaren legeak hausten ditu, baina gainera, ahotsak berak tresna esplizitu gisa jokatzen du. Banda liluragarri baten aurrean gaude.
