Hiztegian bilatuz gero, Espainiako Errege Akademiak ‘maganto’ hitza honela definitzen du: trinkoa, pentsakorra, tristea. Hala ere, Vega Baxuan, Marcos Martinezen familia sustraitzen den lekuan, hitzak esanahi oso desberdina eta askoz zabalagoa hartzen du: harraparia eta nagia. Hortxe aurkitzen dugu Magantoren kantuen esentzia, freskura eta hausnarketaren artean.
Milurtekoaren hasierako eszenarik lurpekoenean garrantzi handia zuten bi taldetan (Qualude eta FlyingPigMatanza) militatu ondoren, Marcos Martinezek Maganto izenarekin ekin dio orain bere proiektu pertsonalari, eta gitarra jo du lehen aldiz, aurretik bateria eta pianoa jo baitzituen, hurrenez hurren.
Abesti berriek FlyingPigMatanzaren abestietan jada bolo-bolo zebiltzan ideia eta soinuen jarraipena iradoki dezakete, nahiz eta hemen melodia, soiltasuna eta pop premia askoz esplizituagoa sakontasun liriko liluragarri batez (poetika neorealista sotil bezain xarmangarri baten beloaren atzean) piztuta egon, Martinez hurrengo konposizio-mailara proiektatzen dutenak, bere belaunaldiko onenen artean.
