Belfast! Ipar Irlandako hiri postindustriala, Irlanda bete-betea… O, turismo-leku ez oso gertagarria… O, Titaniceko portua, harrokeria zorigaiztokoaren ikonoa… O, hainbeste musikari handiren sorlekua… O, Troublesen epizentroa, konpondu gabeko gatazken sinboloa… «Belfast», horrela du izenburu El relevo alemán-en EP berri honek, «Sigrar», etortzeke dagoen talde madrildarraren estudioko seigarren lanaren aurrerapena dena.
Brian Huntekin (Half Foot Outside, Templeton) grabatu zuen Kantabriako landazabalean duen babesleku bukolikoan (El nido izenekoa), eta Ojo-rekin (La Débil, Nudozurdo) burutu, nahastu eta masterizatu zuen Madrilgo bere estudioan. «Belfast»-ek etxearen marka diren hiru kantu bikain ditu. Hau da, popa, baina ez hainbeste, non melodiak bidea egiten baitu distortsio-dosi kirrinkarien artean, eta, hiru kantuak jarraian entzutean, ideia bat eta sentimendu bat batera kristalizatzen dira gure buruan: Itxaropena. Itxaropenaren ideia, (maitasunaren) salbaziora mugatua, promesa murriztezin gisa. Izan ere, egungo turbokapitalismoak kolapsora hurbiltzen gaituen bitartean, JC, Cris eta Javik inguratzen gaituen estetika dekadentea manipulatu eta eraldatzea lortzen dute, beren abestietan erromantizismoz busti dadin. Horrela, bizitza bere dimentsio osoan -kontraesankorra eta nostalgikoa- ospatu arte kutsatzea lortzen da.
Samurtasuna eta bere ifrentzua dira El relevo alemán, osasuna eta gaixotasuna, zaurgarritasuna. Madrilgo banda honen musikak helburu bat izango balu, alkohola eta bere malko nahasketa John Forden filmetako pertsonaien aktoreen begirada ikonikoak argitzen dituela gogoraraztea litzateke… Gogoratu ikonoak pertsonak ezkutatzen dituela filmean egiten duten papera antzezten.
