Miguel Palouren ibilbidea Sevilla jaioterrian hasi zen, Pylar-en inguruan (metal esperimentalaren erreferente iberikoa), eta Dronespell & the Omega Chord, Spagyria eta beste hainbat proiektu eta kolaborazioren bidez hedatu zen. Etenik gabeko obra horri gehitu zaizkio, pixkanaka-pixkanaka, Doce fuegos izenez argitara eman dituen demoak, bi split Run Arbos eta Misa tridenterekin, baita Sentenciarekin argitaratutako bi albumak ere: : «El templo de las cuevas» 2021ean eta «Vita brevis» 2022an. Horiekin, Palouk bere soinu nahastezina eraikitzea lortu du. Lan horiei, orain, album kontzeptual berri hau gehitu behar zaie, «Quien escucha su nombre oye» izenekoa.
Folklorearekiko berezko sentiberatasunaren jabe eta dark-wave hizkuntza bikain menderatzen duela, «Quien escucha su nombre oye» obra erdiaroarra da, eta post-rockaren, dronearen, ambientaren, black eta doom metalaren elementuak uztartzen dituena, inpresionismoa edo musika barrokoa alde batera utzi gabe. Paisaiaren kontenplazioaren esperientzia subjektibo eta erromantikoaren inguruko soinu-adierazpen baten aurrean gaude, iparraldeko mitologiari egindako omenaldi gisa aurkeztua. Bere musikak herrietako emakumeek eta gizonek kontatzen dituzten kontakizunak ekartzen dizkigu gogora, suen berotasunean eta hondoko uraren oihalarekin, bestiarioak eta bere naturak inspiratuta, batez ere asturiasekoa, artista honen egungo bizitokia.
Garai batean, munstroak ez ziren sinbolo edo kontakizun soilak, eguneroko bizitzaren beste zati bat baizik, eta naturaren indarrekin eta misterioekin batera bizitzea errealitatea zen. Haietan kristalizatzen ziren gure beldurrak, eta haien bidez azaltzen ziren gure tradizioak, oroimenaren mugetatik haragoko antzinako jatorrietatik datozenak. Hala, neguko haizea Ehiztari beltza zen, edo ekaitzak Nuberuren lana, eta denei deitzen zitzaien beren izenez. Bere bizitzako adierazpenak ezagutzea natura ulertzeko modu bat zen. Gaur egun, munstro eta mito horiek gure historiaren parte dira, garenaren parte, eta errealitateari buruz dugun pertzepzio kolektiboa islatzen jarraitzen dute. Iragana ulertzeko eta inguratzen gaituen oraina deskribatzeko istorioak eta kontakizunak kontatzeko hasierako ekintzaren sustraian daude.
