«Las cosas que no puedo ver» bere bigarren diskoa kaleratu eta lau urtera, Señoras y bedeles hirugarren lan luze kutsakor batekin itzuli da. Zaragozako hirukoteak ahots-harmonia zainduak, eldarniozko letrak (edo agian ez hainbeste) eta abiapuntu soniko berritua oinarri hartuta egiten dakiela erakutsi du. Baina kontuz, ez gaitezen despistatu, «Sí a todo»-k taldearen ezaugarri ei eusten die. Ereserkiz betetako diskoa baita, haien leloak oihukatzera gonbidatzen gaituztenak, zutitu eta dantzan, kantuan, garrasika, saltoka, musu ematera, maitatzera!
Albuma irekitzen duen abestia, «Ciudadano», abesti hipnotiko bat da, oinarri erritmiko jauzilaria duena eta beste garai batzuetan ohikoa den amaiera duena. Abesti horrekin taldeak aurreratzen du hemen ez dela inor aspertuko. «Alguacil»-ek dantzarazten ez bazaitu hilda zaudelako da, eta hirugarren kantura iritsiko gara, «Sí a todo»: diskoari izena ematen dion abestia eta asmo-adierazpen oso bat. Horrekin, Señoras y bedeles-ek zerbait freskoa eta berria sortzeko ekintza balioesten dute, baina ikasiz, ulertuz eta aurreko formulak berrerabiliz. Jarraian, «H. D. P.»-k laurogeita hamarreko hamarkadako futbol harmailetako abesbatzetara garamatza, dibertitzea besterik bilatzen ez genuen buruen jarrera eta leherketa (mundu hau galtzera zihoala jakinda), eta lehen blokea ixten du «Un rayo cae»-k. Niño gusano paregabeen bertsioa, beren anaia zaragozarrei omenaldi zintzo eta maitagarri dena.
B aldea «Niño chino» abestiarekin abiatzen da, besoak altxatuta salto egitera gonbidatzen duen abestia, eta diskoaren abesti nagusietako bat, «El guión». Rara avis zoragarria, mahai gainean jartzen duena zer egiteko gai den banda hau. Beste maila bateko pieza, benetan emozionala, garapen dotoreekin eta amaiera preziosista ia onirikoa, gerorako koda horietako bati amaiera ematen diona… Eta kito! Garajeko bidezidorretara itzuliko gara berriro, “Ante todo” abestiarekin, bere organo zorrotzekin eta gitarra solo zoragarri batekin. Amaitzeko, lagunak, zigarroak finitu, amaierara iritsi garelako. Azken manamendu baten ordua da, eta ereserki ukaezin gisa iristen zaigu, «Hereje» izenburuarekin. Bejondeigula, denari bai.
