Bere soinua sabeleko sapaz zorrozteko bertutearekin
Arriskuaren babesean, Madrilgo gauean, Pablo Garnelok (Biznaga, Ardora) eta Marco Lipparellik (Being Berber, Gut Derby) topo egin zuten Atención Tsunamiko Álvaro Marcos eta David Moralejorekin. Hasierako liluraren ondoren, adiskidetasunak pandemia osoan zehar iraun zuen aldizkako topaketa desleial bat ireki zuen, eta inprobisazio eta lehen entseguek irteerarik gabeko kalezulo batera eraman zituzten. Hau da, abesti mordoxka bat eta estudio bat eskura dituen banda bat izatera.
Metropolen grabatua, 8 pistako Tascam zahar batean, eta zuzeneko hiru saiotan, Charnegoren lehen albuma asmoen adierazpen sendoa da. Errukirik gabeko abestiak dira, baina matxinadaren oldarra suitzar erloju baten engranaje soniko batera mihiztatua dute. ‘Regreso al futuro’, urregin baten katramila bailitzan izan da konposatu eta grabatua, luma pisuko oinarri erritmiko batzuen gainean -gela osoan burrunba egiten dutenak- eta azken aldiko gitarra zorrotzenen bidez.
Orain, eta argien mende honen isla gisa (gure pantailen argiak, alegia, ezkerretik eskuinera, noraezean eta etengabeko despistean agertzen diren abisu kliskatzailen argiak), Charnegok festa latz bat pizten du gure aurrean, beraz, atera konfetia, zeren eta ‘Regreso al futuro’ karrozen desfile gramstziar bat bezalakoa baita, erraldoi eta buruhandiekin. Mundu maskulino horretako munstroen pasabide luze bat, erabat Marca España dena, zaharkitua, bere burua zuzenean erretransmititzen duena, nahikotasunez interpelatzen gaituena eta lotsarik gabe irauten duena, haur bat gezurraren putzuetan bezala lardaskatuz.
