Punkean umorea aldarrikatzen dute baina baita kolektibismoa, emakumearen gorputzaren performatibotasuna eta bere deskapitalizazioa (…) MUZIKALIA Luis Moner
‘Què passaria si el seu marit s’afiliés cada día a un nou partit?’ du izena Pentina’t Lularen hirugarren erreferentzia, Panotxa i Els Caps Parlantsekin egin zuten single xume haren ondoren, 2017an, eta ‘Una gran reforma moral’ lanaren ondoren. 2018an argitaratutako EP horrek sixtiak zituzten jomugan. Hala ere, orain Bartzelonako taldeak ordutik urratu eta birsortu dituen mozketa eta ebakin bilduma baten aurrean gaude; entzungo dituzun kantu hauek purutasun poetikora eta punk bandalismora ekarri dituzte.
EPa osatzen duten sei piezak hirugarren olatu feministan jantzi genituen betaurreko (ultra) bioletekin eginak dira, eta gaur egun kristalak ezin pitzatuagoak dituzte. Bada, pertsonala politikoa bada, aktibismo sozialaren egungo zatiketa da sintomarik argiena. Erantzunik gabeko interpelazioaren sintoma. Ez-inklusio eta desberdintasun adiskideezinen sintoma. Apurtzen ari den kopa baten kristalezko zatitxoak bezala, eztabaida baldin bada nor garen, eta ez zer eta nolakoak garen…orduan, lagun, agur. Zilegitasunen gerra honetan, nondik egiten dugu borroka? Norekin eta norentzat? Hondoko zarata horrekin, iragaitzazko nortasunez betea, diskoaren izenburuak zentzu osoa hartzen du. Izan ere, zer gertatuko litzateke zure senarra egunero alderdi berri batean afiliatuko balitz? Benetan, zer gertatuko litzateke? Eta hementxe azaleratzen da Anna Pantinaten poesia, batzuetan deserosoa, bestetan histrionikoa, honaino ekarri gaituen heteropatriarkatu demokrata eta kristauaren aurrean. Hargatik, hasteko eta behin iragana akats hutsa delako.
Harira. ‘C.O.N.Y’ kantan, Sebastià Portell i Clarren obra seinalatzen du Pentina’t Lulak, eta ondoren, a ‘Psicosi el dia 23 d’abril’-en kostunbrismorik esperpentikoena uzten du agerian. Nolanahi ere, Anna Pantinatek -Joan Todotik abiatuta- kantuaren bertsorik zorrotzenetako bat utzi digu, katalan neoliberalaren gaur egungo neurriak eragiten duen atzealde tradizionalaren erretratu gordina, gupidarik gabea, den heinean. (…) Un azulejo con un ‘Dios te bendiga, en esta casa vive un catalán’. Un porrón presidiendo una mesa como es debido (…). Pentina’t Lula-k zentzugabekeria politiko argigarriari heltzen dio. Gainerako guztia, ‘Corredisses a la tele’. Goian bindikazio ultralokala, izan gaitezen ‘Ingobernables’.
