Denbora geldiarazten duen disko horietako bat (…) SUN 13 Simon Kirk
Taldearen izena zeraman lehenengo diskotik bost urtera, eta ‘Celebración del trance profano’tik bi urtera, ‘Les conches velasques’ disko berria batekin itzuli dira, ‘Sitio y lacería’ izenburukoa. Mosaiko mudejarraren bilakaera balitz bezala, Pablo Jimenezek, Thomas Housek, Jesús Landak eta Sergio Segurak osatutako Zaragozako kolektibo honen estudioko hirugarren lanak horizontea zabaltzeko eta antzinako marrazki geometriko zabal baten trazuak miresteko aukera ematen digu; ezaguna da, amaigabea, eta haren trazadura abstraktuak bektorearen bilaketari eusten dio. Baina entzun! Badirudi buril elektriko baten traketeoak bere jostura atabikoak zeharkatzen dituela, trosta poliedrikoan, zeinarekin abesti bat abiatzen baita.
Ongi etorri. ‘Cofradia’ hasi da entzuten eta jendearen gozamena, adimen telurikoa eta komunitarioa bultzatzen dituen rock trantzean sartuko gara. Monegroetatik Magrebera, kontinente, tradizio eta garaietako prozesioan, herririk ez duen musika haren bide lurtsuan zehar. Pasabide geldiezineko musika, Les conches velasques taldearen eskuetan, gure zentzumenak liluratzen dituena bere arabar gitarrei eta hitzaren erabilera lakonikoari esker.
Horrela da, musikaren katramila eta biszeraltasuna modu ederrean lotzen dira testu zehatz batzuekin, Federico García Lorca edo Pedro Salinas eta beste hainbat poetei debozioz (baina erreberentziarik gabe) hartuak izan direnak. Egile horiei Mai Dhai artista pakistandarraren jatorrizko Serenaren moldaketa zoragarria batzen zaie.
