Kasualitateak hala behartuta, ‘Inverosímil’, Jeffrey Brown marrazkilari iparramerikarraren komiki autobiografiko kuttunetako batek Jordi Tosten (Parmesano, Ou, Fajardo) begiradarekin topo egin zuen. Jordi Tostek ‘Hoy me siento Jeff’ eta ‘Inverosímil’ abestiak sinatu zituen, argi eta garbi aipatuz urratutako eta hurbileko tribulazioak.
Jeffrey Brownekin hasten gara Gos Binari filmari buruz hitz egiteko, izan ere, bere ilustrazio batek ongietorria ematen dio bere izen bereko lehen albumarekin bat egiten duen entzuleari. Barruan, kantutegi irudimentsu eta delikatu bat dago, inbentario moduko bat, non musikari katalanak hausnarketak, estimazio pertsonalak, aitorpenak, ohar dibertigarri eta minimalistak egiten dituen, ekintza tamalgarritik ihes egiten dutenak irribarre konplize batekin etsitzeko eta nolakoak garen onartzeko edo onartzen saiatzeko.
Bere lehen lan luzea naturaltasunez eta pixkanaka egindako grabazio bat da, lorategitik hartune bat egitera eraman dezakeen traketaldi lasaiaren grabaketa, norbaitek igerilekua garbitzen duen bitartean edo mikroarekin haizearen indiskrezioak, txorien kantak edo txakur baten isileko zaunka bat arakatzen duen bitartean. Eta erdian, musika kaxa bat, magikoa oraindik ere tximisten ordez argi sorginduak ikusten dituela uste duenaren begietara, Jordi Tostek kantu bati aurre egiten dion bakoitzean irekita uzten duela dirudiena…
