Harridura etengabea, oso zaila hitzez deskribatzeko (…) ROCKDELUX David Saavedra
Juan Carlos Roldanekin ikasi dugu sakabanaketak dakartzan eragozpen harrigarriez gozatzen. Hiru album eta bi EPtan zehar, Meridako artistak desberdintasunaren alde nahita egindako apustua berretsi eta hedatzea lortu du (bere karreran zehar negoziaezintzat jo dena), genero konbentzionalen mugak behartzen ia aditua izatearekin batera.
Bere lanak zerbait definitzen badu, konfesio intimoen ondoz ondoko erakusketa da, guztiak gertakari surrealista iradokitzaileekin, guztiak ere bere ahots larri eta sakonaren urruntasunak irunak, sigi-saga eginez marmarraren artetik. Izan ere, bere lirikak -begi-bistakotasun sentimentaletik urrunduta- samurtasuna, haserrea eta nolabaiteko desosegu-sentimendua eragiten ditu, hitzaren zentzurik onenean. Dena, alanbikatu musikala sinpletasun morfosintaktikoarekin eta literaltasun hertsiarekin kontrapisatzearekin batera.
Hain zuzen ere, azken tresna horien bidez, alde batetik, Roldanek nolabaiteko haiku jakin batzuk nabarmentzea lortu du, eta, beste alde batetik, gogoangarriak, ia publizitarioak, bihurtzea: diskurtsoa murriztu eta disekzionatzearen kontura, esanahiaren batasun atomikoa aurkitu arte, Roldanek, aldi berean, asmo semantiko oro kondentsatzea lortu du, behin han, enuntziatu sinpletik, ni-tik, errealitateari buruzko bere ikuspegia emateko. Roldanentzat, marraztea, tolestea, urratzea eta manipulatzea da helburua, abestia IDEIA bihurtze aldera, inoiz ez alderantziz.(…) María Sánchez Díez
