Azken urteotan natura laietarrak eman duen ideiarik basatiena da. Basatia berez, eta laietarra Bartzelonako hamarkadarik onenetako oinordetza bera bere gain hartzen duelako, orratz zuriaren azpian ale beltza duen paletan diluitzeko.
Ustegabeko legena bailitzan, Pasto Marti (Sonio) prest azaltzen dabere kanta guztiak umore eta irrian murgiltzeko, errealitatea bere nahierara gidatzeko. Emaitza zein izango den begiratu gabe, izan ere, horretan datza…
2013 eta 2014an bi disko argitaratu zituzten, ‘Cataplausia’ eta ‘Metacrit!!’ liluragarria, auto omenaldi zainduak biak ala biak, lotsagabekeria hutsetik haratago doazenak. Martík ez du inolako estetika osagarriren beharrik, iraganari begiratzen dio ageriko anti-revivalismo aktibotik; areago, gainontzekoak baino bere garaiaren oinordeagoa da, bere eraginak, edozein direlarik, aitortzeari esker, zeinak musikaltzat baino politikotzat hartzen dituenak.
